زندگی بدون عشق
مانند درخت بدون شکوفه و میوه می ماند .
زندگی بدون عشق زندگی نیست ....
زندگی چیست ؟
عشق ورزیدن!و........؟
زندگی ماجرایی است پر هیجان ما در زندگی خود نشانه ها یی می بینیم
حاکی از حضور خداوند در درون و بیرون ما .
اگر چشم دل را باز کنیم می توانیم این نشانه ها را ببینیم و بخوانیم .
دنیای ما سرشار از معناست .
هر آنچه که در درون و بیرون ما اتفاق می افتد نامه ای است از عالم بالا که باید آن را باز کنیم و بخوانیم .ا
ین نامه ها را خداوند برای همه ما می فرستد او از زبان همه چیز و همه کس و همه حادثه ها با ما سخن می گوید.
عشق چیست ؟ عشق رایحه شناخت خویشتن خویش است .
وقتی لبریز می شوی از حقیقت خود- که همان خداست – آن گاه سهیم می شوی خود را با دیگران
وقتی می فهمی که از هستی جدا نیستی .آ
نگاه عاشق می شوی .
عشق میوه تجربه وحدت عارفانه خود با همه چیز و همه کس است .
عشق رابطه نیست بلکه برترین مرتبه وجود است .
بعضی ها به غلط گمان می کنند که نقطه مقابل عشق نفرت است .
نقطه مقابل عشق نفرت نیست بلکه ترس است .
نفرت عشق وارونه است .
وقتی خود را نمی شناسی
از همه می ترسی در عشق تمام پنجره های وجودت را به روی بی کران باز می کنی .
اما وقتی می ترسی همه ی پنجره های وجودت را می بندی
وبه آن ها قفل آهنی بی اعتمادی می زنی .
وقتی می ترسی تنها می شوی وقتی عشق می ورزی محو می شوی دیگر نیستی تا احساس تنهایی کنی
عشق مرزهای تو را می ریزد وتو را با آدم ها پرنده ها آب ها گیاه و خورشید و ماه و ستاره یگانه می کند .

عشق افتادن قطره به دریاست قطره تویی و دریا خداست .
ما چنان آفریده شده ایم که فقط می توانیم به عشق زنده باشیم .
بدون عشق مردگی می کنیم .نه زندگی .
اگر نتوانیم عشق بورزیم از زندگی نیز محروم خواهیم شد .
آنگاه آنی نخواهیم بود که می توانیم باشیم .
اگر عشق نورزیم جاری وجودمان به مرداب ملال می ریزد .
می گندیم و می پوسیم و می میریم .
از مرگ نمی ترسید ؟
اگر مرگ وجود می داشت شاید از او می ترسیدم
بسیاری از آدم هایی که از مرگ می ترسند خبر ندارند که هم اکنون مرده اند .
زیرا عشق نمی ورزند .
عشق است که زنده می کند .
عشق کیمیاست .
ضیافت پر شکوه زندگی هرگز به پایان نمی رسد .این ضیافت همیشه برپاست .
بازیگران زندگی می آیند و می روند اما نمایش زندگی به پایان نمی رسد
عشق تداوم می یاید خنده تداوم می یاید زندگی تداوم می یابد
اگر به کیمیایی عشق برسیم و ققنوس وار بر خاکستر مرگ خویش با ل و پر بزنیم بی تردید حیات جاویدانه پیدا می کنیم .
پیش از آن که مرگ به ما برسد ما باید به عشق رسیده باشیم
وقتی مرگ می آید باید ما را عاشق و دست افشان و تراوند خوان می بینند
باید مرگ را شگفت زده کنیم مرگ نباید ما را بمیراند.
اگر بمیرید دلتان بیشتر برای چه کسی تنگ می شود؟
برای زمین .
زمین ما که در کاینات بزرگ تر از ذره ای غبار نیست .
خوشبخت ترین سیاره عالم است .
بر روی این ذره ی غبار حیات شکفته است زمین ما زنده است و نفس می کشد. 
گوش بده پرنده ها می خوانند نگاه کن درخت ها غرق شکوفه و میوه اند
آدم ها را ببین عشق ها را خنده ها را گریه ها را .
آیا صدای آواز محزون آن عاشق تنها را نمی شنوی ؟ دخترکی در باد می رقصد
آیا او را نمی بینی ؟
خوشا به حال زمین که زنده است !
خوشا به حال همه ی درخت ها !!
خوشا به حال باران !!
خوشا به حال خورشید وماه و ستاره ها !!!
خوشا به حال شب !!
خوشا به حال روز !!
خوشا به حال عشق !!

برای زندگی کردن بهانه ای نمی خواهم

برای نفس کشیدن تقلایی نمی کنم

برای گفتن نگفتنی هایم,هم چاره ای نمی جویم

سکوت

و تنهاسکوت

و دیواری از نشدن

  نرسیدن

و بازهم سکوت

و قلبی تنها با احساسی عجیب

و نگاهی عمیق با حسرتی همیشگی

واهی تمام نشدنی برای تمام طول زندگی

چه دنیای عجیبی است...

بودن به شرط

نگفتن...............

گیرم که باران هم آمد…

همه چیز را هم شست…

هوا هم عالی شد…

فایده اش برای من چیست؟

هوای دل من بی تو پس است

اینجا مـــــــن هستم !!

نیــــــــمکتی چوبی وچتــــری که بسته است ...!

دلم تنـــــــگ نیست ...

تنـــــــــها منتظر بـــــارانم ...

که قــــــطره هایش بهانه ای باشد برای نمناک بودن

لحظــــــه هایم ...

و ... اثبـــــات بی گناهی چـــــــشمانم

عشق فراموش کردن نیست, بخشیدن است...

گوش کردن نیست, درک کردن است...

دیدن نیست, احساس کردن است...

جا زدن و کنارکشیدن نیست, صبر کردن و ادامه دادن است...

حتی تنها ...!!!

اینجا سرزمین واژگان واژگون است

جایی که گنج جنگ میشود

مرد نامردمیشود

قهقهه هق هق میشود

اما درد همان درداست

یه لیوان از تو اون کابینته بردار
+ خب.
- پرتش کن زمین.
+ خب.
- شکست؟
+ آره.
- حالا ازش عذرخواهی کن.
+ ببخشید لیوان. منظوری نداشتم.
- دوباره درست شد؟
+ نه…
- متوجه شدی . . .!!؟؟؟

گرگ هم که باشی
عاشق بره ای خواهی شد
که تو را به علف خوردن وا می دارد
و رسالت عشق این است
شدنِ آنچه نیستی !